Ik ben een ongeïnteresseerde hark!

“Welke coach zet er nou zo’n titel boven zijn blog?” hoor ik je denken. Punt is dat ik er heel lang van overtuigd was dat dit echt zo was. Als mijn naam en het woordje ‘lief’ in één ademteug werden uitgesproken kreeg ik zelfs letterlijk een lichamelijke afweerreactie. En dat was best een dingetje; want ik wílde helemaal niet zo zijn! Pas sinds kort weet ik: ik ben wél lief, ik ben wél geïnteresseerd in jou! Maar als ik niet oppas gedraag ik me alleen niet zo. De belangrijkste oorzaak van deze overtuiging bleek mijn ADHD te zijn. Een ‘life changing’ inzicht dat ik graag met je wil delen…

Wat zijn overtuigingen?

Ik was er dus lang van overtuigd dat ik een ongeïnteresseerde hark was. Maar wat zijn overtuigingen nu eigenlijk precies? Waar komen ze vandaan? En waarom hebben ze zo’n impact op je leven en welzijn?

Overtuigingen gaan over wat iemand gelooft, waar hij als vanzelfsprekend vanuit gaat. Overtuigingen kunnen ons de kracht geven om bepaalde dingen te doen, een sturende en stimulerende werking hebben. Maar overtuigingen kunnen ons ook beperkingen opleggen en ons zelfs verlammen in ons doen en laten.

Overtuigingen kunnen een verschillende oorsprong hebben zoals opvoeding, mensen in onze omgeving die als (rol) model hebben gediend, trauma’s en continue terugkerende ervaringen die hierdoor onze overtuigingen voeden. Door mijn gedrag heb ik zo vaak gehoord dat ik een ongeïnteresseerde hark was, dat ik het uiteindelijk ben gaan geloven. Ervan overtuigd raakte. Een overtuiging die niet bepaald een positieve sturende en stimulerende werking had. Een overtuiging die me al helemaal niet gelukkig maakte.

Nu kun je je overtuigingen weliswaar niet (meer) kiezen, maar je kunt ze gelukkig wel veranderen. We hebben onze overtuigingen in de loop der tijd immers ook zelf gecreëerd. En wat je zelf als gedachte hebt gemaakt, bent gaan geloven, kun je ook zelf veranderen. En dat is precies wat ik heb gedaan in mijn NLP Practitioner. En nu ik ervan overtuigd ben dat ik wel oprecht interesse heb in mensen, blijkt het ineens ook veel gemakkelijker me ook als zodanig te gedragen. Lekker toch?!

Lees meer over overtuigingen op het blog van UNLP

Ik heb ADHD!

Pas recent, zo rond m’n 50ste werd bij mij de diagnose ADHD gesteld. Deze ‘stoornis’ heeft een enorme impact op je leven en je relaties, of het nou om je partner, familie of vrienden gaat. Zelf ben ik al bijna 30 jaar getrouwd met Patricia, de liefde van mijn leven. Zij kijkt gelukkig dwars door mijn ADHD-gedrag heen en houdt van me om wie ik écht ben. Maar dat valt niet altijd mee, niet voor haar en niet voor mij.

Ik leg het graag uit aan de hand van een fictief (en toch ook waargebeurd) verhaal over een romantisch etentje met Patricia.

Stel je voor, Patricia en ik zitten tegenover elkaar in ons favoriete restaurantje. We kijken elkaar diep in de ogen. We zijn na al die jaren nog steeds verliefd. Op de achtergrond speelt zachtjes romantische muziek. Onze handen raken elkaar af en toe eventjes aan. Zwijmelen jullie al weg?

Ik hoor alles en iedereen

Om ons heen zitten nog zes stelletjes met hun eigen romantische, vrolijke of misschien bozige gesprekken. Probleem is dat ik met mijn ADHD niet over dat natuurlijke filter beschik waarmee jullie alleen dat horen wat je wilt -moet- horen. Ik hoor ze dus allemaal. Alle gesprekken aan alle zes tafeltjes! En ik denk er ook nog wat bij, of vind er wat van: “ach wat lief!” of “zeg dat nou niet kluns!”

Natuurlijk kan ik niet multi-tasken, dus alle tafeltjes komen ‘eerlijk’ om en om aan de beurt. Ook mijn eigen tafeltje waar Patricia en ik een avondje samen willen genieten. Je voelt hem al; ik hoor niet alles wat ze zegt. Ik heb niet (genoeg) aandacht voor haar. Niet dat ik niet geïnteresseerd ben in haar. Zeker niet. Maar zo gedraag ik me wel!

Stel je dat eens voor. Hoe zou dat voor jou zijn om met mij daar te zitten? ‘Geïnteresseerd’ of ‘lief’ zijn waarschijnlijk niet de eerste woorden die je nu te binnen schieten. Toch?!

Surfen in mijn hoofd

En alsof het bovenstaande nog niet genoeg is, gebeurt er in mijn ADHD-hoofd ook nog zoiets als associëren. Ik vergelijk het vaak met surfen op het internet. Stel je googelt op je computer naar bijvoorbeeld winterbanden. Als je nu op de gevonden pagina een interessante link vindt en daarop klikt, kom je op een nieuwe pagina die nog een duidelijke relatie heeft met de eerste pagina over winterbanden, maar toch niet helemaal hetzelfde is. Je kunt je voorstellen dat als je dit tien of twintig keer herhaalt, die laatste pagina geen enkele relatie meer heeft met je oorspronkelijke onderwerp, de winterbanden. Die pagina kan echt over van alles gaan; denk aan gazonmest of zoiets.

Nou dat is precies wat er in mijn ADHD-hoofd gebeurt, maar dan in een fractie van een seconde.

Hoe dat er in de praktijk uitziet? Nou daarvoor gaan we nog even terug naar dat romantische etentje met Patricia in ons favoriete restaurantje. Patricia deelt met mij iets dat voor haar belangrijk is; ze maakt zich bijvoorbeeld zorgen over één van de kinderen. En wonder boven wonder is ze toevallig ‘net aan de beurt’ in de hierboven beschreven wachtrij voor mijn aandacht. Ik hoor wat ze zegt. Yes! Maar dan begint mijn ADHD-hoofd vervolgens de ene associatie na de andere te maken. Razendsnel surf ik van de ene gedachte naar de andere in mijn hoofd. En binnen een fractie van een seconde, een normale reactietijd, kom ik met een antwoord in de trend van: “We moeten morgen inderdaad maar eens naar die nieuwe kitesurf-set gaan kijken”.

Lief bedoeld, dat begrijp je inmiddels wel, maar niet bepaald de juiste tekst. Toch?

ADHD-verdriet

Bovenstaande is écht gebeurd. Niet één keer maar heel vaak. En ik denk dat iedereen zich kan voorstellen hoe je je dan voelt als (gespreks)partner. Als je niet wordt gehoord, terwijl dat echt het belangrijk voor je is. Als je (gespreks)partner alleen geïnteresseerd lijkt te zijn in zijn eigen gedachten en verhalen. Ik kan me dat in ieder geval heel goed voorstellen.

Maar alleen AD(H)Ders weten hoe het voelt om in haar gezicht de vertwijfeling te zien. De pijn te voelen dat je haar niet hebt gehoord. En ook niet meer weet wat ze zei of vroeg. Als je alleen maar heel zachtjes kan zeggen: “het gebeurde weer he?”. Hoe het voelt als je alleen maar kan hopen dat ze het weet en herkent. Dat ze de rust vindt om het te begrijpen en de kracht om het te accepteren. Om het desondanks met jou uit te houden. Bij je te blijven…

Je bent niet je gedrag!

Ik heb heel lang geaarzeld om dit persoonlijke, niet altijd even fraaie verhaal te publiceren. Ik besloot het toch met jullie te delen als pleidooi om zachter naar AD(H)D-ers te kijken. Ik hoop dat je nu begrijpt dat ons gedrag vaak geen goede afspiegeling is van onze werkelijke intentie. Van wie we werkelijk zijn! En ben je ervan bewust dat jouw (vaak volkomen begrijpelijke) reactie onbedoeld bijdraagt aan een beperkende overtuiging die een ADHD-er zijn hele leven meedraagt.

Ik gun iedere AD(H)D-er een omgeving met veel van Patricia’s begrip, rust en kracht.

En tegen de AD(H)D-ers wil ik zeggen: ben je bewust van je gebrek aan aandacht. AD(H)D ís immers een aandachtsstoornis. Maar denk eraan: je bént geen ADHD-er, je hébt ADHD. Jij bent niet je gedrag! En realiseer je ook dat het voor je omgeving nog niet zo gemakkelijk is om dat onderscheid te maken. Zet dus doelbewust stappen om je gedrag op één lijn te krijgen met je werkelijke intenties. Het is immers wel jóuw AD(H)D! Kijk daarbij goed naar wat bij jou past: pillen, therapie, coaching, whatever. Ik heb geen voorkeur; als het maar werkt voor jou.

Geloof me; de wereld, jóuw wereld, wordt er een stuk mooier door. Daar ben ik heilig van overtuigd!

Focus op je talent!

Ik heb ADHD. Toch heb ik een succesvol bedrijf opgebouwd en weer verkocht. Ik heb een vrijstaand huis, een Audi, (had) een boot en kan op vakantie wanneer ik wil. Ik ben met het mooiste meisje van de klas getrouwd, heb drie prachtige zoons en kan heerlijk genieten van familie en vrienden en zij van mij. En ook nu als ADHD Ondernemerscoach ben ik opnieuw succesvol. Hoe dat kan? Omdat ik me niet focus op de beperkingen maar op de talenten van mijn ADHD. Ik ben ervan overtuigd dat mijn tomeloze energie, creativiteit, probleemoplossend vermogen, sterke intuïtie, vindingrijkheid, empathisch vermogen en humor de kern vormen van mijn succes.

Begrijp me goed; ik heb helemaal niks tegen therapie of pillen. Ik gebruik zelf ook methylfenidaat voor die gelegenheden waar de tsunami van prikkels en de niet aflatende stroom van gedachten en ideeën in mijn hoofd goed functioneren in de weg staan. Maar om echt succesvol te zijn moet je je talenten gebruiken en ontwikkelen. Olympisch gouden hockey coach Mark Lammers zei: als je traint op je zwakke plekken wordt je maximaal een acht. Door te trainen op je talenten wordt je een tien. En alleen met tienen win je Olympisch goud!